سید شرف الدین على حسینی استرآبادی

سید شرف‌الدین علی حسینی استرآبادی (م، ۹۶۵ ق)، فقیه، مفسر و محدث شیعه در قرن دهم هجری و از شاگردان محقق کرکى بود. «تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة» از مهمترین آثار اوست.

شرح حال

سید شرف‌الدین علی حسینی استرآبادی از علماى قرن دهم هجرى است. هرچند وی در نجف ساکن بود، اما اصل او از اِسترآباد بوده است و شاید همانجا نیز متولد شده باشد.

وی شاگرد شیخ نورالدین على بن عبدالعالى، معروف به محقق کرکى مى باشد. در کتاب هاى تراجم مطلب فراوانى از این بزرگوار نقل نشده، اما علامه مجلسی از وی با تعبیر «الفاضل العلامة الزکی» یاد کرده است. شیخ حر عاملی و میرزا عبدالله افندی نیز او را ستوده‌اند.

سید شرف‌الدین استرآبادی ظاهرا در سال ۹۶۵ قمری وفات نموده است. هرچند برخی سال وفات او را ۹۴۰ هجری دانسته‌اند؛ در حالی که این سال وفات استادش محقق ثانی است.

آثار و تألیفات

آنچه از تألیفات سید شرف الدین استرآبادى بدست ما رسیده و حوادث ناگوار تاریخ مجال از بین بردن آنها را نیافته، دو اثر گرانبهای زیر است:

1. تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة: که موضوع آن فضائل اهل بیت علیهم السلام است. سید در این کتاب آیات قرآن را ذکر کرده پس از آن، روایات ائمه علیهم السلام را در تأویل آن آورده است. این روایات شامل مدح اهل بیت، مدح شیعیان و محبان آنها و ذم و نکوهش دشمنان اهل بیت مى شود. این کتاب مورد توجه علماى شیعه قرار گرفته و بارها توسط آنان ترجمه، تلخیص و شرح شده است.
2. الفوائد الغرویة فی شرح الجعفریة: کتاب الجعفریه اثر محقق کرکى، استادِ سید شرف الدین است. سید شرف الدین در زمان حیات استاد خود، یعنى در سال ۹۳۳ هجرى کتاب الجعفریه را شرح نموده است. موضوع کتاب الفوائد، فقه است و وجود این کتاب دلیل روشنى است بر این که سید شرف الدین، فقیه توانمندى بوده است.

منابع

• نرم افزار جامع الاحادیث، بخش کتابشناسی.

پیوندها

• کتاب تأويل الآيات الظاهرة